Openingsgebed

God van Liefde,
wees hier aanwezig.
Zegen ons samenzijn.
Doe ons leven vanuit vertrouwen,
vol hoop op een nieuwe wereld,
waakzaam en aandachtig.
Help ons het vlammetje van uw liefde
in ons hart te koesteren
en uw naam, Ik-zal-er-zijn,
te beleven naar de mensen om ons heen.
Daarom stellen wij u hier aanwezig:
Vader, Zoon en Geest.

Openingslied:  ♫  109  Wees hier aanwezig (antifoon + 2x refrein)

Tijdens de vieringen stellen we telkens één punt speciaal in de aandacht. Vandaag is dat “Wees waakzaam”.
“Waakzaam zijn” … In de sterke tijden, zoals de advent, drukken we even op de pauzetoets van de dagelijkse routine om stil te staan bij wat we doen. Christen zijn is nooit vrijblijvend, we worden uitgenodigd om ons in te zetten voor een betere wereld, om met open ogen te leven en te durven op te staan tegen onrecht.

In het dertiende hoofdstuk van zijn evangelie heeft Marcus het over de Mensenzoon in het vooruitzicht van de eindtijd. Hij sluit af met een oproep tot waakzaamheid, het stuk dat we vandaag horen. Een oproep die ook voor ons vandaag betekenis heeft.

Luisteren we naar de Blijde Boodschap zoals Marcus ons die vertelt ...

Lezing:  Marcus 13, 33-37  (NBV21)

Pas op, wees waakzaam,
want jullie weten niet wanneer die tijd zal komen.

Het is als met een man die op reis ging:
hij verliet zijn huis en droeg het beheer over aan zijn dienaren,
die elk een eigen taak kregen,
en de deurwachter gaf hij opdracht om de wacht te houden.

Wees dus waakzaam,
want jullie weten niet wanneer de heer des huizes komt,
’s avonds, of midden in de nacht,
of bij het eerste hanengekraai, of ’s morgens vroeg.
Laat hij jullie niet slapend aantreffen wanneer hij plotseling komt.

Wat ik tegen jullie zeg, zeg ik tegen iedereen: wees waakzaam!

Deelmoment  (Frans)

Marcus heeft het over de terugkeer van de Mensenzoon en over onze ingesteldheid in afwachting daarvan: vervul je levensopdracht en leef alsof elke dag, elk moment de laatste kan zijn …

En toch krijgen we deze lezing nu, bij het begin van de advent, de voorbereidingsperiode op de komst van het Licht, de geboorte van Jezus,
Hij-die-redt, die in ieder van ons wil herboren worden, elke dag opnieuw. Dàt kan maar gebeuren als wij ons open stellen voor zijn komst, als het ware zijn kamer inrichten en verlangend uitkijken naar het moment dat Hij bij ons binnen komt.

Het vraagt waakzaamheid, d.w.z. alert en oplettend zijn, kijken en luisteren, opmerkzaam, betrokken op wat in de diepte gebeurt, op toevalligheden die (achteraf) niet zo toevallig blijken te zijn.

Hoe kunnen we God, Jezus, de Geest op het spoor komen?

Een goed begin is ’s morgens na het ontwaken. Je bewust worden dat je terug een dag krijgt om volop te leven, met nieuwe kansen. Even met God praten: een goede morgen wensen, zeggen wat je bezig houdt, vragen dat hij mee met je op weg gaat.

Proberen leven in het hier en nu.
Wat je doet met aandacht en overgave doen.
Als je iemand ontmoet, aandacht geven.

Hoe voel je jezelf als iemand vraagt “hoe is’t?” en je merkt dat het geen beleefdheidsformule is, maar een betrokken vraag zodat je mag zeggen hoe je je op dat moment echt voelt. Is dat niet God die door die mens heen schijnt en je hart verwarmt?

Alert zijn voor al het mooie en wonderbaarlijke in de natuur, bijvoorbeeld de knoppen die al klaar zitten op bomen zonder bladeren, het twinkelen van de sterren, het ontluiken van nieuw leven, enz. Als je daar wat tijd voor neemt, kan je gewaar worden dat er Iets, Iemand is die je overstijgt.

Ik hoor in de tekst een oproep om aandacht te hebben voor alles wat mooi en goed is en ons dichter brengt bij Gods droom van een wereld waar iedereen meetelt en tot zijn recht komt. Maar ook voor de andere kant van de medaille: voor alles wat de Liefde in de weg staat, wat ons verder weg brengt van zijn droom.

We kunnen God ook op het spoor komen als we Hem betrekken bij kleine en grote keuzes die we steeds weer moeten maken. Bijvoorbeeld:

• Ik heb zin om eens een avond te luieren, lekker je goesting te doen, maar je partner, kind of een goede vriend(in) doet beroep op jou, vraagt om samen iets te doen … welke keuze maak je, door wat laat je je leiden, waar geef je de voorrang aan?
• Je voelt je terneergedrukt door alles wat volgens jouw verkeerd loopt in de wereld, op je werk, in de gemeenschap of bij je thuis … geef je toe aan moedeloosheid, cynisme of andere houdingen die je naar beneden trekken … of … kies je voor een meer positieve benadering?
• Bidden, praten met God, je wil dat wel, maar waar wanneer? Maak je er bewust tijd voor, of laat je het over aan het toeval?
• Iemand heeft je diep gekwetst, je bent ontgoocheld en boos, je wil eigenlijk wild om je heen slaan en pijn doen … geef je toe aan die gevoelens, ga je zoeken hoe je die andere kan terugpakken of … probeer je de rust terug te laten komen in je hart, je gevoelens in gebed aan God voor te leggen, je door Hem te laten helpen om doorheen de pijn toch de draad terug op te nemen, terug te “leven”, het positieve te zien dat er ook is?
• Tellen we regelmatig onze zegeningen? Ook al gaat het op sommige dagen maar over enkel heel kleine gebeurtenissen of voorvallen, een vriendelijk woord, de zon die even door de wolken brak, iets van het eten dat smaakte …
• Kunnen we ’s avonds voor het slapen gaan even terugblikken naar de voorbije dag, “dank je wel” zeggen voor wat goed was en deugd deed, “sorry” voor waar we zelf de bal mis sloegen en “alsjeblief” voor waar we hulp kunnen gebruiken?

Laten we de komende periode mekaar aanmoedigen, steunen, inspireren om kleine liefdesdaden te stellen die onze waakzaamheid/aandacht én Gods Liefde zichtbaar maken.

En dekken we nu de tafel om te breken en te delen.

Offerandelied:  ♫  42  Voor de zevende dag

Wek mijn zachtheid weer.
Geef mij terug de ogen van een kind.
Dat ik zie wat is.
En mij toevertrouw.
en het licht niet haat.

Onze Vader  +  Vredeswens

Communiegebed:  220

Communielied:  ♫  195  En todo amar y servir