Duiding van het thema

Het is het tweede weekend van de veertigdagentijd.
Dit jaar krijgen we doorheen de lezingen een beter beeld van wie Jezus was en wat Hij voor ons kan betekenen. Daarom kozen we met de werkgroep liturgie als rode draad voor  “Jezus is de weg naar het volle Leven!”. Elke viering krijgen we een nieuwe stapsteen om de weg van Jezus te gaan.

Vorige week hoorden we hoe Jezus in de woestijn op de proef werd gesteld. De stapsteen "Neen zeggen tegen … kiezen voor" vatte zijn reactie goed samen, riep ook ons op om telkens opnieuw positieve keuzes te maken.

Vandaag krijgen we een nieuwe stapsteen 'Vanuit de stilte gezonden'.

Terwijl een jongere die aanbrengt zingen we

♫ 109  Wees hier aanwezig  (antifoon + refrein)

Wees hier aanwezig, woord ons gegeven.
Dat ik U horen mag met hart en ziel.

Wek uw kracht en kom ons bevrijden.

Inleiding:  (Frans)

In het boek genesis brengt onder meer het verhaal van de roeping van Abraham.
Hoe hij op 75 jarige leeftijd op vraag van God zijn land verliet en op weg trok naar Kanaän.

De apostel Paulus schrijft in zijn 2^e brief aan Timotheüs hoe we allemaal geroepen zijn tot een heilige taak, vertrekkend vanuit Gods liefdevolle aandacht voor ons.

In het evangelie vertelt hoe Jezus met drie van zijn leerlingen opnieuw een berg opgaat. Men denkt de berg Tabor en die is 588 met hoog.
Daar gebeurt iets heel speciaals.

Luisteren we naar het verhaal volgens Matteüs.

Deelmoment:  (Frans)

Als je na een paar honderd meter bergop de top bereikt, een beetje buiten adem misschien, en je de pracht van de natuur en het weidse uitzicht bewondert, val je stil, verbonden met iets dat groter is dan jezelf. Je geniet en laat de indrukken binnen komen.
En soms, soms ontvang je zomaar een geschenk, ervaar je een warme gloed vanbinnen, is er dat moment van direct contact met Ik-die-ben en Ik-zal-er-zijn.
Je wil dat vasthouden, ook al weet je dat je God niet kan ‘vatten’, voor jezelf kan houden. We moeten God, God laten.
Je blijft een tijd woordeloos, gedachteloos, genietend luisteren, gekoesterd in een warme, welwillende Liefde.
Maar dan trekt het leven van elke dag weer aan je. Je moet/mag je weg weer vervolgen.
En toch is er iets veranderd, voel je binnenin een verschil, een oproep om echt, volop mens te zijn, lief te hebben, aandacht te hebben voor alles en iedereen op je weg. 

Jezus en drie van zijn leerlingen hadden op de berg Tabor duidelijk een intense godsontmoeting.
Jezus zag er voor de leerlingen plots anders uit, hij straalde terwijl hij sprak met twee grote figuren uit de Joodse geschiedenis:

• Mozes, wiens naam “gered uit water” betekent,
  die de joden wegleidde uit de Egyptische slavernij.
• Elia, wiens naam “mijn God is Jahwe” betekent,
  de grote profeet die iedereen opriep om geen afgoden, maar Jahwe, God, in het middelpunt van hun leven te plaatsen

Een duidelijke boodschap: Jezus is belangrijk in de heilsgeschiedenis van God met zijn volk.
Voor Jezus zelf wellicht ook een oproep, bevestiging van zijn roeping: wil je Mijn boodschap uitdragen, op een authentieke en consequente wijze, voorlevend wat de essentieel is voor het rijk van Liefde.

Voor de leerlingen iets ontzagwekkend. Bij Petrus kwam zijn praktische, dienstbare natuur boven: “zullen we drie tenten bouwen”. De drang om dit wonderbaarlijke moment vast te houden.

En dan die stem uit de wolken, voor hen op de berg én voor ons nu: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde. Luister naar Hem!’

De gedaanteverandering van Jezus, Mozes, Elia en de stem uit de wolken, dat hadden de leerlingen niet verwacht, het maakte hen angstig.
We zouden zeggen ‘je zou voor minder’.

Maar de uitspraak “Dit is mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde” slaat uiteraard in de eerste plaats op Jezus, maar bij uitbreiding zegt God dat ook tegen ieder van ons. Eigenlijk erg mooi: Ik ben een liefdevolle God, je mag er zijn zoals je bent, heb vertrouwen, en … luister naar Jezus, dat zal je helpen.
Geen dwingen, geen donderpreek, een oproep, een vraag. Wij kunnen kiezen hoe we antwoorden: ja, nog niet, misschien, neen.

Jezus ziet dat de leerlingen bang zijn. Hij geeft een voor Hem typische reactie naar zijn leerlingen, dus ook naar ons: wees niet bang! De belofte dat alles uiteindelijk goed komt, in zijn plooi valt. Dat Jezus onze tochtgenoot wil en zal zijn, als wij dat toelaten.

Misschien, hopelijk, heb je, al zo’n moment van verbinding met God mogen ervaren. Of komt dat nog op je pad.

Ook wij worden geroepen, gezonden om Gods handen en voeten te zijn en iedereen te laten merken – in woord én daad – dat we allemaal broeders en zusters zijn als kinderen van diezelfde liefhebbende God, dat we allemaal geliefd zijn.

Op die manier kunnen we samen met Jezus op weg gaan naar Pasen en naar de Verrijzenis, telkens weer en ook nu al in het hiernumaals.

Laten we de komende week wat extra tijd maken om te luisteren naar wat God ons wil zeggen en hoe we concreet kunnen antwoorden op zijn uitnodiging om zijn leerling, zijn geliefde mens te zijn en volop de leven.

En dekken we nu de tafel …

Tafelgebed:  ♫ 104  Gij die weet

Bezinning:

Als je in Jezus gelooft,
als je Hem vertrouwt,
zal Hij naar je luisteren.

Luisteren naar Jezus
is aandacht hebben voor zijn Woord,
is erover nadenken,
is proberen het te begrijpen,
is erop reageren.

Luisteren naar Jezus
is stil zijn en bidden,
is naar de andere mensen kijken,
is je manier van leven veranderen.

Luisteren naar Jezus
is de goedheid en de vergeving uitstrooien,+
de mededeelzaamheid, het respect.
Zo wordt het leven mooier.

Luisteren naar Jezus is liefhebben zoals HIJ.