Inleiding 

2 november … Allerzielen vandaag.
We staan even stil …

Niets of niemand is eeuwig!
Allemaal krijgen we met verlies te maken:
verlies van de job, verlies van een relatie,
verlies van gezondheid, verlies van een dierbare …
En dan komt verdriet om de hoek kijken.
Soms zo hevig dat we ons als met een dikke mist omgeven voelen.
In die mist gaan we op zoek naar lichtpuntjes.
Speuren naar lichtpuntjes, dat doen we in dit samenzijn.
Mocht het een troostende reis worden met warme teksten,
sprekende beelden en muziek die naar het hart gaat,
die warmte, troost en herkenning biedt.
Een samenzijn dat als een zacht dekentje je hart verwarmt.
We wensen het jullie van harte toe.
Een samenzijn niet alleen met elkaar,
maar ook in aanwezigheid van de Ene:
Vader, Zoon en heilige Geest.

→ Paaskaars wordt aangestoken.

Streepje muziek:  R.E.M. - Everybody Hurts  → https://www.youtube.com/watch?v=FfggUztyO00 

Iemand die er is … 

Het is een levensgroot cliché: als je toe bent aan troost, heb je een schouder nodig om op uit te huilen.
Veel mensen stellen als ze zich niet helemaal happy voelen de aanwezigheid van andere mensen op prijs.
Een knipoog, een knuffel, een arm om je schouder, kunnen wonderen doen.
Iemand die je een glas melk aanreikt of een por in je zij geeft.
Iemand die je schouders masseert of je een kus in je nek geeft. 

Ook zonder woorden kunnen mensen elkaar veel troost bieden.
Vaak is het genoeg om er te zijn: weten dat je niet alleen bent,
is een grote troost. Iemand als klankbord voor je klaagzang
of als opvangmuur voor al je frustraties.
Het is onmisbaar om zo iemand in je buurt te hebben.
En het fijnste is natuurlijk als het wederzijds kan zijn.
Want vroeg of laat heeft iedereen troost nodig.

Kolet Janssen, Rebekka Jonkers.

Enkele weken geleden lazen we het boek “Vertroostingen” van Dirk De Wachter.
Hij had te horen gekregen dat hij heel ernstig, ongeneeslijk ziek was. Een citaat:
“Het wezenlijke van het menselijk bestaan is wat tussen 2 mensen, in de nabijheid van de andere, bestaat. Een vriendelijk woord, een blik, een gebaar van medemenselijkheid.
Dat is de absolute fond van het menselijk bestaan en van troost.

Streepje muziek:  Supertramp - Lord is mine  → https://www.youtube.com/watch?v=83WG0HKxDqY 

Tranen …  

Geef tranen de vrije loop
zij verlossen je verdriet
uit verstarring en verkrampte pijn.
Tranen roepen zachte kracht naar boven
geven adem, nieuwe stem
en zijn kostbaar, heilzaam medicijn.
Tranen troosten, kunnen zegen voor je zijn.

Een nog grotere troost is het
om die tranen te mogen tonen,
ons verdriet te mogen delen met elkaar.
Daarom nodigen we jullie uit om elk één traan
in deze kom met water te leggen als teken van ons gedeeld verdriet.

→ Tranenritueel. Intussen muziek uit de cellosuites van Bach

Licht en hoop

Er zijn zoveel dingen waar troost van uitgaat.
Mensen natuurlijk. Maar ook woorden, muziek, schoonheid.
Eten en drinken zijn vooral troostvol in goed gezelschap,
niet als doel op zich.
Bijzonder troostvol vind ik het licht.
Het opkomen van de zon, het morgenlicht.
Dat is op zichzelf al troostend,
omdat het een nieuwe dag aankondigt.
Wat er die nacht ook gebeurd is, er breekt iets nieuws door.
Daarom ervaar ik het ritme van de seizoenen ook als bijzonder troostend.
Ritme is een gegeven dat ons zegt dat mooie dagen voorbijgaan,
maar dat ook moeilijke dagen voorbijgaan.
Daar gaat veel troost van uit.
Troost hangt voor mij onlosmakelijk samen met hoop.
Licht is misschien ook een teken van hoop.
En het ritme van de seizoenen laat ook iets van hoop zien.
Ik ervaar hoop als iets heel sterks: hoop trekt je vooruit.
Hoop staat tegenover uitzichtloosheid.
Daarom is troost nooit los te denken van hoop.

Anne Vandenhoeck.

Uit Rouwdagboek:

In jouw vallen en opstaan
wil ik nabij zijn zonder je te laten vallen
en zonder je te helpen opstaan:
dat mag je zelf doen, maar ik zal er zijn,
bemoedigend aanwezig.

Ik hoef je niet te begrijpen om begrip te tonen.
Ik hoef je niet te verstaan om dicht bij jou te komen.
Ik hoef je niets te vragen om antwoord te zijn.
Ik hoef niets te doen om aan je vragen te voldoen.
Ik wil er zijn met heel mijn hart
om van een kostbaar gesprek
een helende ontmoeting te maken.

Luisteren, luisteren, luisteren
naar de woorden van gemis
naar wat niet meer is, of nog niet is
naar de stilte en het zwijgen
de echo van woordeloos verdriet,
naar het lichaam dat zit, staat of ligt
naar de aanraking van hand of arm,
hoofd of schouder als teken van warme nabijheid
met respect voor elke grens,
voor elke terughoudendheid
luisteren van hart tot hart
zielsverbonden met elkaar.

Stukje instrumentale muziek:  Nobuyuki Tsujii – Elegy for the victims   → https://www.youtube.com/watch?v=C0jumCJS5xo 

De troostende nabijheid van meelevende anderen …
Heel misschien kunnen we ook troost vinden in ons geloof,
in de man uit Nazareth …
Hij wiens dood op het kruis de vreselijke consequentie was
van een leven van eindeloze liefde.
Een liefde die zelfs de Wet en de leer van Oudsten en
schriftgeleerden relativeerde.
Op het kruis ervoer ook Hij angst en vertwijfeling:
“God, waarom heb Je mij verlaten?”
Om zich dan toch over te geven aan de Liefde die God is:
“In Uw handen beveel ik mijn Geest”.
Zijn kruis bleef niet als een donkere schaduw
over de wereld hangen …
Het was het begin van een nieuw leven.

Muziek:  Pie Jesu  - Andrew Loyd Webber  → https://www.youtube.com/watch?v=31oAcmBz044 

Ons geloof is een geloof van hoop!
Geen dood heeft het allerlaatste woord.
Uiteindelijk BLIJFT het Licht met ons meegaan.
Het licht waarin ook onze geliefde doden met ons meegaan.
Hen gedenken wij nu.

Mag ik jullie nu uitnodigen om,
indien je aan iemand denkt die je nu speciaal wil gedenken,
een lichtje te komen aansteken met de wiek aan de paaskaars
en hier op de spiegel te plaatsen.

Intussen muziek:  Stabat mater - Pergolesi  → https://www.youtube.com/watch?v=2MR63GfUnMw 

De mensen van voorbij

De mensen van voorbij, wij noemen ze hier samen.
De mensen van voorbij, wij noemen ze bij namen.
Zo vlinderen zij binnen in woorden en in zinnen
en zijn wij even bij elkaar aan ‘t einde van het jaar.

De mensen van voorbij, zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij, ze zijn met ons verweven
in liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen,
in bloemengeuren, in een lied dat opklinkt uit verdriet.

De mensen van voorbij, zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij zijn in een ander weten.
Bij God mogen ze wonen, daar waar geen pijn kan komen.
De mensen van voorbij zijn in het licht, zijn vrij.

Hanna Lam.

Zegengebed

Eeuwige,
zegen en behoed ons,
doe Uw aanschijn over ons lichten!
Eeuwige,
laat Uw aangezicht over ons opgaan
en geef ons vrede. Amen.

Lied:  Halleluja - Leonard Cohen  →  https://www.youtube.com/watch?v=ttEMYvpoR-k