Openingsgebed

Aan God, de Enige en Eeuwige, die Zijn woord in ons heeft gelegd.
Aan de ene Mens, de man van Nazareth, onze tochtgenoot ten leven.
Aan de Geest die ons bijeen brengt, ons bezielt en inspireert, dragen wij dit uur op.
Dat we elkaar mogen ontmoeten, bemoedigen en verrijken op ons pad naar waarlijk leven.
In de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Amen.

Openingslied:  ♫  69 Een lied tot Jezus Christus

Inleiding  (Jackie)

Als er iets belangrijk is voor de Effatagemeenschap dan is het wel de inspirerende figuur van Jezus van Nazareth. Daar willen wij ons leven naar richten. Vele andere zaken die men ons voor houdt durven wij wel eens aan de kant te schuiven om steeds terug te keren tot de vraag die Jezus ons telt: wie zegt gij dat ik ben? Met andere woorden: wil je me goed leren kennen? Wil je luisteren naar mij? Wil je na dit luisteren er ook naar leven?

Dat is dan ook een belangrijke reden (naast het feit dat we graag samen komen als gemeenschap) waarom wij ieder weekend, telkens opnieuw, tijdens de Effataviering naar hier komen om te luisteren naar dat woord. Ook vandaag willen we Jezus beter leren kennen.

De evangelielezing van vandaag, uit Matteüs hoofdstuk 17, begint met ‘6 dagen geleden’. De drie synoptische evangelisten beschrijven alle 3 dit verhaal van de gedaanteverandering van Jezus en ze doen dit onmiddellijk na de passage waarin Jezus de eerste keer zijn lijden en dood aankondigt. Matteüs schrijft ‘6 dagen geleden’, Lucas ‘8 dagen geleden’, sommige vertalingen spreken van ‘na enige tijd’… van belang lijkt mij is de link die er gelegd wordt tussen enerzijds dit overheerlijk schouwspel van zon en licht en anderzijds de tegenslag, het verdriet, de pijn, het lijden, …

Matteüs noemt het een visioen, sommige exegeten spreken van een ‘droom’. En in een droom kan van alles gebeuren. Wat zeker is, zie het vooral als een sterke ‘innerlijke ervaring’, waar we Jezus beter leren kennen, maar die we nog eventjes voor ons moeten houden.

Laat ons luisteren naar Matteüs, het verhaal van Jezus’ gedaanteverandering.

Lezing: Matteüs. 17, 1-9  (NBV21)

Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broer Johannes met zich mee een hoge berg op, waar ze alleen waren. Voor hun ogen veranderde Hij van gedaante, zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht. Plotseling verschenen aan hen Mozes en Elia, die met Jezus in gesprek waren. Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: ‘Heer, het is goed dat wij hier zijn. Als U wilt zal ik hier drie tenten maken, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.’ Hij was nog niet uitgesproken of een stralende wolk overdekte hen, en uit de wolk klonk een stem: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde. Luister naar Hem!’ Toen de leerlingen dit hoorden, werden ze overvallen door een hevige angst en wierpen ze zich ter aarde. Jezus kwam dichterbij, raakte hen aan en zei: ‘Sta op, wees niet bang.’ Ze keken op en zagen niemand meer, Jezus was alleen.
Toen ze de berg afdaalden, gebood Jezus hun: ‘Praat met niemand over wat jullie hebben gezien voordat de Mensenzoon uit de dood is opgewekt.’

Homilie  (Jackie)

Ik zal jullie eens iets vertellen:
Ik was eens op kamp met het jeugdkoor (van Deinze), het is 20 jaar geleden, allemaal jonge mensen, lagere schoolkinderen, leerlingen middelbaar onderwijs, zelfs hoger. En, je weet voor wie al op kamp geweest is, zo samen op kamp dat brengt mensen bij elkaar, we zien elkaar graag, we spelen samen, we zingen samen, we bouwen samen prachtige dingen op. En toch na een 2-tal dagen was er spanning, zelfs wat ruzie vooral bij de oudsten. Ik weet zelf niet goed meer hoe het kwam maar het ging hem vooral tussen TSO, BSO en ASO. Wie waren de beste, de slimsten, de domsten, de sterksten, … het was niet leuk, het verpeste de sfeer. En iedereen voelde dat maar kon er precies niets aan doen!

Maar genoeg geruzied, we gaan eens samenzitten vanavond, we zijn met de beste bedoeling op kamp gekomen, we zien elkaar graag, dus we moeten dat oplossen met eens samen te zitten en te klappen. En zo gebeurde, na het avondeten, kort avondspel, taptoe, de kleinsten in bed, samen op de grond in een cirkel, want we willen elkaar echt graag zien en open zijn met elkaar. En dat praten brengt soms harde woorden mee, tranen, gekwetst zijn, kwetsbaar zijn en het niet altijd beseffen hoe kwetsbaar je bent en hoe kwetsbaar een ander is, … Kortom, het was wel deugddoend maar we kwamen er echt niet uit, we zaten vast in onze miserie, en het was al 2 uur midden in de nacht. We hadden Iemand nodig om ons te helpen.
Weet je, laat ons samen naar buiten gaan, heel zacht samen het avondlied zingen en dan gaan slapen.
Op dat moment had ik, en ik was niet alleen, daar een heel sterke innerlijke ervaring, vergelijkbaar met de gedaanteverandering.

Paul Heysse, priester van het bisdom Gent, verwoordt het als volgt in zijn boek ‘Woorden met het Woord’:

“Als we dan kunnen geloven dat God ons persoonlijk lief heeft, lost dat inderdaad niet zo meteen alle problemen op, de miserie, de tegenslag, het verlies blijft, maar het is niet meer zo uitzichtloos. Het geloof dat Iemand achter je staat, dat Iemand je draagt, vergroot onze draagkracht. Je dacht dat er een grens was waar je nooit overheen zou kunnen, maar Hij helpt ons er over. Aan de omstandigheden is weinig veranderd, maar Hij verandert ons van binnen en roept ons op om daar, beneden aan de berg, op te staan en Hij zegt ‘blijf geloven in de toekomst’ en ‘Ik zal met je zijn’. Als dat lukt veranderen we van gedaante, gaan we stralen als de zon, onze kleren worden wit als licht en we zetten vol goede moed onze weg verder.”

In die geest gaan we straks zingend de tafel dekken. 

Lied:  ♫  13 Lied aan het licht (2de strofe)

Licht van mijn stad de stedehouder, aanhoudend licht dat overwint.
Vaderlijk licht, steevaste schouder. Draag mij, ik ben jouw kijkend kind.
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen od ergens al de wereld daagt
waar mensen waardig leven mogen en elk zijn naam in vrede draagt.

Offerandelied:  ♫  49 Jij die bent

Tafelgebed:  ♫  104 Gij die weet

Onze Vader  (Mia)

Toen Jezus zich in een moeilijke periode van twijfel over Zijn roeping bevond en vermoedde wat Hem te wachten stond, mocht Hij zich door de Vader in die roeping bevestigd weten als Zijn veelgeliefde Zoon. Hij besefte dat dit Zijn zending was: Zo leven dat mensen in Hem de Vader konden herkennen! … leven als Zoon van de Vader. Ook wij mogen ons door de Vader geliefd en gezonden weten.
Bidden we daarom tot Hem: Onze Vader …

Vredeswens  (Mia)

Bij elke ontmoeting wenst Jezus mensen VREDE toe! Sjaloom!
Ook vandaag wil Hij ons die vrede toewensen.
Wensen wij die ook elkaar toe.
Moge de vrede van de Heer MET ons zijn.

Broodbreking  (Mia)

Vrienden, we worden nu uitgenodigd om te breken en te delen.
We mogen geloven dat, waar wij in Jezus’ naam het brood breken en delen, Hij dan heel intens in ons midden is.
Daarom mag er vrede en vreugde zijn ...

♫ 17   Dan zal er vreugde zijn op aarde …

Kom dan en eet en weet: Hij blijft BIJ ons als voedsel voor onderweg.

Bezinning  (naar Carlos Desoete)

Als de moed ontbreekt om door te gaan,
toon ons dan de weg naar de berg.
Die plek van stilte om even met U alleen te zijn,
om kwaad en zorgen af te geven aan U.
Zet ons dan op het spoor van Mozes, Elia en Jezus,
die ook hun angst en twijfel hebben gekend,
en toch hun keuze trouw gebleven zijn.
Leer ons ons te spiegelen aan hen,
die zo intens vanuit U leefden,
dat zij uw licht, uw naam uitstraalden,
en alles in hen sprak van “Ik zal er zijn voor u”.
Doe ons weten dat Gij in hen te vinden zijt,
in ons te zien zult zijn als wij verder gaan op hun weg.
Geef ons nu en dan, en soms heel even,
zo’n moment van licht in uw stilte,
in het weten dat wij door U bemind zijn,
en toon ons dan de weg terug naar beneden,
naar het dagelijkse leven,
om met uw kracht uw weg verder te gaan.

Slotgebed  (Mia)

God, Vader van Jezus en ONZE Vader,
Bij een “bergmoment”, een “topervaring”,
mocht Jezus zich ten diepste door U bemind weten.
Die ervaring van Uw trouwe liefde, gaf Hem moed
om terug naar het dal, naar de mensen te gaan,
ook al vermoedde Hij wat Hem daar te wachten stond.
Mochten ook wij gezegend worden met de ervaring
van Uw grenzeloze liefde voor ons
en daaruit de kracht putten om onze weg verder te gaan,
door alle hindernissen en bochten heen, zoals Jezus,
Uw Zoon en onze Broeder.
Amen.