6 zondag door het jaar B  (13/02/2021)

Lied:  ♫ Jij bent een wonder

Jij bent een wonder weet je dat,
want er is zoveel dat je kan.
Geloof maar in jezelf en leef van kop tot teen,
je kan meer dan je kan
en ’t kan voor alleman
.

Kom schreeuw het van de daken
wie wil kan er wat van maken
want er zit zo heel veel in jou
in je handen en je ogen,
in je hart en in je dromen
zoveel kansen om te grijpen, dus kom aan!

Leven mag je niet benauwen
blijf er in geloven, er van houden.
Het is soms als een toverboek,
het geheim is zo machtig
zo eenvoudig, maar ook prachtig
want het wonder van het boek schuilt diep in jou.

Welkom

Goedenavond aan elkeen in deze Effataviering tijdens het Valentijnsweekend.
We zijn blij terug samen te mogen komen. In deze periode zegt de volkswijsheid: “is de aarde met Sint-Valentijn in het wit gehuld, dan zijn de weiden en akkers met vreugde vervuld”. Dit hebben we deze dagen allemaal mogen ervaren: dat we samen uitkijken naar de krokussen, de zon en de komende lente.
Ook het spreekwoord: “dooi op Sint-Valentijn, doet veel water in de wijn”, is dit weekend van toepassing. Verliefd zijn en blijven zorgt ervoor dat we leren om niet te oordelen of veroordelen, maar dat mensen blijvend graag zien ook af en toe water in de wijn doen is.
We zijn dus benieuwd wat Jezus ons vandaag te vertellen heeft.

Openingsgebed

God, Jij die al wat is, geschapen hebt en leidt,
Jij die door ons genoemd mag worden: Vader,
aan Jou dragen wij in eerbied dit samenzijn op.

In deze bijzondere tijden die ons verhinderen om samen te vieren,
willen wij aandacht vragen voor iedereen.
Jezus bracht mensen weer bij elkaar.
Hij gaf aan uitgestotenen hun menselijke waardigheid terug.

In dit voetspoor willen wij gaan.

Wij voelen ons verbonden met Jou en met elkaar.
Jij die voor ons bent: Vader, Zoon en heilige Geest. Amen.

Kort verhaal

Hebben jullie al eens nagedacht over hoe onze maatschappij, hoe wijzelf, soms omgaan met mensen die anders zijn, die niet direct tot onze leefwereld behoren.

Bij mezelf ervaar ik soms de neiging iets te snel te oordelen, te veroordelen, soms ook wel gewoon ongeïnteresseerd naast me neer te leggen; niet waardevol genoeg om er meer aandacht en tijd aan te besteden.

Vorige week las ik op Faceboek het verhaal van Saar Depuydt, een jonge Vlaamse arts van dokters van de wereld … Het trof me.

Sinds gisteravond buitelen beelden, gebrand op mijn netvlies, over elkaar in mijn hoofd. Harde en heftige beelden. De sneeuw, op menig foto in mijn fb-tijdlijn zeer idyllisch en mooi, zorgde voor mensen, verkleumd tot op het bot. Klappertandend. Doorweekt.

Wie de beelden van de mensen in Lipa in het tv-journaal zag, weet ik wat bedoel. Harde en heftige beelden. Je wil wegkijken, want het is zo verschrikkelijk onmenselijk. Je kan ook echt wegkijken of -klikken. Doen als het een nare droom is. Ver van je bed. In het echt kon ik gisteren niet wegkijken. In het echt keek ik gisteren in de ogen van mensen en zag ik de wanhoop zo weerspiegeld. Hun wanhoop of de mijne. Geen idee. Op 100 km van Gent. In onze achtertuin.

Waar blijft de massale verontwaardiging toch? Vrijwilligers brengen verslag, sommige mensen reageren en steunen (dikke dank je wel ❤). De meesten blijven stil. Oorverdovend stil. Enkele maanden geleden zou katje Lee een spuitje krijgen en het land stond op zijn kop. Zelfs de minister mengde zich in het debat. Het ging tenslotte om een leven. Mensen op de vlucht staan op straat, op zoveel plekken. Zoveel levens. In de ijsbijtende koude en het blijft f*cking stil.

Door mensen recht in de ogen te kijken zie je hen. Je kan niet wegkijken. Kunnen we aub als maatschappij de mensen op de vlucht recht in de ogen kijken? Niet meer wegkijken en in dialoog gaan.

Jezus heeft vandaag een heel bijzondere boodschap voor ons. Hij nodigt ons vandaag uit niet weg te kijken als mensen verstoten geraken, om welke reden dit ook zou gebeuren. Hij nodigt ons uit te bouwen aan zijn nieuwe wereld. Genieten en zingen we even mee met het mooie lied van Oosterhuis ‘Dat een nieuwe wereld komen zal’, bij ons gekend onder nr. 135, om daarna te luisteren naar Luc die ons zal begeleiden in het evangelie van vandaag.

Lied:  ♫ 135 Dat een nieuwe wereld komen zal  →  https://www.youtube.com/watch?v=x2-ST5ci4Z8

Dat een nieuwe wereld komen zal
waar brood genoeg –
en water stroomt voor allen.

Daar bouwen wij veilige buurten
wonen dooreen in wijken van vrede
in schaduw van bomen.

Geen kinderen zullen daar sterven
oude mensen maken hun dagen vol
en jonge mensen zullen daar pas
op hun honderdste sterven.

Wij zullen niet voor de leegte zwoegen
geen kinderen baren voor de verschrikking.
De wolf en het lam zullen weiden tezamen:
wij leren de oorlog af.

Lezing: Marcus 1, 40 – 45  (vertaling door Frans Van Bladel)

D’ er komt een man naar hem toe, een melaatse! Die smeekt hem, valt op zijn knieën: “Als u het goed vindt, kunt u me rein maken”. En hij raakte in opwinding, stak zijn hand uit, raakte hem aan en zei: “Ik vind het goed, wees rein”. En direct was de melaatsheid van hem weg en hij was rein.

Maar Jezus viel hard tegen hem uit en joeg hem onmiddellijk weg: “Zie dat je hier nooit, met niemand over praat! Maar vooruit, ga je laten zien aan de priester en breng voor je genezing de offers die Mozes heeft voorgeschreven; dan hebben de mensen een bewijs”.

Maar de man was nog niet op weg of hij begon het luid te proclameren en het verhaal overal rond te vertellen, zodat Jezus zich niet meer openlijk in de stad kon laten zien, maar hij bleef buiten, op plaatsen waar hij alleen was. Maar ze bleven naar hem toekomen, van overal.

Dankmoment: Pater Damiaan

Dit evangelieverhaal doet ons natuurlijk denken aan Pater Damiaan.
Eén klein verhaal illustreert goed wie Damiaan was.
Op een nacht schrok Damiaan op uit zijn slaap vanwege geroep. Daar stond een meisje. "Help. Makua Kamiano, laat me binnen. Ik ben zo bang. Hij slaat me dood. Ik heet Lilu'ai. Ik ben niet van uw kerk. Mijn man is pas gestorven en mijn buurman dringt mijn huis binnen en dwingt me om dingen te doen die ik niet wil en daarom ... Mag ik bij jou schuilen?"
Damiaan sloeg een deken om haar heen. Lilu'ai bleef bij Damiaan wonen. Ze zorgde voor Kamiano en voor zijn pleegzoon Kialu, het kind van een jonggestorven vrouw die hij opgenomen had in zijn huis. Toen kwam pater overste op bezoek. Damiaan was niet thuis: "En wat doe jij hier in het huis van een priester? En dat kind? En ben je wel gedoopt? En waarom ben je katholiek geworden?" "... Weet ik allemaal niet. Wat ik wel weet: Kamiano is één van ons. Hij verzorgt onze wonden, hij raakt ons aan. Er is hier ooit een dokter gekomen maar die zette de zalf aan de deur en met zijn wandelstok hief hij de lompen van de zieken op om ze te onderzoeken. Kamiano strijkt zelf de zalf op de wonden. Kamiano spreekt niet over liefde. Kamiano is liefde."

Vandaag zijn er nog "melaatsen". Ook bij ons. Uitgesloten, misprezen, gedumpte mensen. Daar vraagt Jezus onze aandacht voor. Zonder vooroordeel. Hoe anders mag iemand zijn? Zit hij/zij over onze grens van onze aanraakbaarheid? Dan laten we hem/haar links liggen. En toch … Ze wachten ... op ons. Zij wachten op ons aanraking, zij wachten op ons gebed.

Voorbeden:  ♫ 123  Roep onze namen

Roep onze namen, dat wij u horen, dat wij weer ademen, dat wij u leven.

Vredeswens

Heer maak van mij een instrument van uw vrede
laat mij liefde zaaien waar haat is en onverschilligheid
geloof waar twijfel is, hoop waar wanhoop is, licht waar duisternis is.
Het is door vergeving dat we vergeven worden, door te sterven dat we geboren worden.

Laat ons die vrede met elkaar delen dichtbij of van op afstand.

Lied:  ♫ 26  Sjaloom, Gods vrede kome over jou

Sjaloom, Gods vrede kome over jou!
Sjaloom, Gods vrede kome over jou!
Sjaloom, breng Gods vrede bij de mensen om je heen.
Sjaloom, dan rust ook Gods vrede over jou!

Bezinning  (Jackie)

We hoeven natuurlijk niet allemaal kleine Damiaantjes of dokterjes van de wereld te zijn om een goed Christen te zijn. Ook in kleinere eenvoudige dingen kunnen we Jezus’ boodschap beleven. Wij worden uitgenodigd het ‘anders’ zijn niet af te stoten maar wel te omarmen …

“Alles van waarde is weerloos”, schreef Lucebert in het gedicht.
Het is een dichtregel die vele betekenissen oproept,
maar misschien vooral verwijst naar wat klein en kwetsbaar is,
en hoe dat het meest waardevolle is wat er bestaat.
“Wordt van aanraakbaarheid rijk”, lezen we in hetzelfde gedicht.

We zouden deze woorden kunnen zien als een pleidooi voor de rijkdom van die kwetsbaarheid,
van het vermogen je te laten raken door mensen en je ontvankelijk op te stellen.
Hoewel dat tegenstrijdig klinkt, vereist een dergelijke houding van kwetsbaarheid en onvolmaaktheid
eigenlijk in zekere zin veel meer moed dan een streven naar perfectie.
Het zijn juist de kleine onvolmaaktheden die mensen uniek en toegankelijk maken.
Leonard Cohen zingt  “There’s a crack in everything, that’s where the light gets in”:
Ook Jezus richtte zijn blik op de weerlozen van zijn samenleving.
Hij ging  aan de zijde staan van mensen
die door anderen als minderwaardig werden beschouwd,
die aan de kant werden geschoven omdat ze te veel barstjes vertoonden,
of die bij het vuilnis werden gegooid zoals een kapotte vaas.
Tegelijkertijd stelde hij zichzelf uiterst kwetsbaar op, tot de dood toe.
Laat ons zoals Jezus deed, dit kwetsbare beschermen en omarmen,
het naar waarde schatten …

We luisteren naar:
‘Jij bent zo mooi, anders dan ik,
zo natuurlijk, niet meer of minder,
ik zou je nooit anders dan anders willen’.

Slotgebed

God,
soms volgen we Jezus wellicht meer voor onszelf dan voor Hem.
Maar op één of andere manier heeft Hij ons geraakt.
Geef ons daarom een nieuw hart, dat écht durft te luisteren naar wat Hij ons te vertellen heeft.
Niemand is meer of minder, ieder verdient Uw Liefde.
Uw Liefde die ons intens gelukkig kan maken,
elke dag een beetje meer,
tot in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Lied:  ♫ 43 Bless the Lord  →  https://www.youtube.com/watch?v=t4Svh-9ohg4

Bless the Lord my soul and bless his holly name.
Bless the Lord my soul, He leads me into life.