Anne-Karlijn, Anouk, Elisabeth, Jonathan, Mathijs en Wout

Verwelkoming

Welkom priester Luc, catechisten, meters en peters, lieve ouders, broers en zussen, dierbare familie en alle fijne mensen hier aanwezig.
We zijn enorm blij dat jullie allen zijn gekomen om deze mooie dag samen met ons te vieren.
Vandaag worden wij gevormd en zetten wij een belangrijke stap om dichter bij God te komen.
Wij hebben het voorbije jaar catechese gevolgd om ons op deze bijzondere dag voor te bereiden.
We leerden onszelf beter kennen, alsook onze Effata-meter of -peter.
Door te werken rond allerlei thema’s werden we ons bewust van noden en werkpunten in de samenleving dichtbij en verder van ons verwijderd.
Zo gingen we rondslingerend afval op straat verzamelen, leerden we Congo beter kennen door mensen die er gewoond hebben en zetten we ook zelf een actie op om geld in te zamelen voor een goed doel. Het waren met andere woorden leerrijke en ook bijzonder aangename momenten van samenkomen.
Hiervoor zijn we dan ook al de catechisten, Effata-meters en -peters en alle medewerkers enorm dankbaar!
We zijn blij dat zij voor ons een voorbeeld en raadgever wilden zijn om na vandaag meer bewust deel uit te maken van de grote christengemeenschap in deze wereld.
Zo kunnen we samen met al die mensen en met God als leidraad de toekomst hoopvol en vol zelfvertrouwen tegemoet zien.

Lied:  ♫  14   Met open handen

Refrein:  Met open handen, bloemen van vrede, wens ik te bouwen aan een nieuwe dag,
                  aan nieuwe banden door ons te smeden, vol van vertrouwen, een zon en een lach! La, la, la ...

Lezing:  Genesis 6-9  De Ark van Noach  (uit De bijbel voor jongeren)

Jaren gingen voorbij. De nakomelingen van Adam werden steeds talrijker en verspreidden zich naar alle windstreken. Maar met hun aantal nam ook hun slechtheid toe. Toen God zag hoe overal geweld en bedrog heersten, besloot hij alle mensen en dieren die hij had geschapen te vernietigen.
Maar er was één mens waarvan God hield – een goede, eerlijke en hardwerkende man. Zijn naam was Noach. God besloot hem te sparen, evenals zijn vrouw en zijn drie zonen Sem, Cham en Jafet, met hun vrouwen.
'De wereld is slecht geworden,' zei hij tegen Noach, 'en ik ben van plan ieder levend  wezen te vernietigen dat ik geschapen heb. Maar jou, Noach, jou en je familie zal ik sparen.
Ik zal een grote overstroming over de aarde laten komen. Jij moet een ark bouwen van cipressehout; het dak moet je met riet bedekken en de ark moet je van binnen en van buiten met  pek bestrijken. Driehonderd ellen lang moet de boot zijn, vijftig ellen breed en dertig ellen hoog. Ze zal drie verdiepingen hebben met een deur en een raam opzij. Binnen moet je ruimte maken voor jezelf en je familie en voor twee dieren van elke soort - een mannetje en een vrouwtje. En je moet  genoeg voedsel meenemen voor de dieren en voor jullie zelf, want het zal veertig dagen en veertig nachten lang regenen en alle leven op aarde zal worden weggespoeld.'
Noach deed precies wat God hem had opgedragen: met zijn zonen bouwde hij de ark, maakte haar waterdicht en nam genoeg voedsel mee voor mens en dier. Toen alles klaar was, brachten zij alle dieren in de ark. Ten slotte gingen zij zelf naar binnen en vergrendelden de deur De hemel verduisterde en het begon te regenen. Veertig dagen en veertig nachten bleef het regenen. Het water steeg en tilde de ark op tot zij boven de heuvels dreef. Ten slotte werden  zelfs de bergen overstroomd, en alles wat leefde ging dood: er was geen levend wezen meer op aarde.
Maar God was Noach en allen die met hem in de ark waren niet vergeten. Na een tijd hield de regen op. Dagen gingen voorbij. Er kwam een krachtige wind en toen die geluwd was begon het water langzaam te zakken. Ten slotte liep de ark vast op de berg Ararat.
Na verloop van tijd wilde Noach weten of het water ver genoeg gezakt was. Hij opende het raam en liet een raaf naar buiten om te zien of de vogel een plek zou ontdekken waar hij neer kon strijken. Maar waarheen de raaf ook vloog, er was alleen maar water. Daarna liet Noach een duif los; maar ook deze vond nergens een droge plek, want het water bedekte nog steeds de aarde. De duif keerde terug naar de ark en Noach liet haar weer binnen. Na zeven dagen stuurde hij de duif er weer op uit en deze keer kwam ze 's avonds terug met een blad van een olijfboom in haar snavel. Toen begreep Noach dat het water daalde; hij wachtte opnieuw zeven dagen en weer liet hij de duif los. Deze keer kwam ze niet terug. Noach opende het raam, keek naar buiten en zag dat de aarde droog was.
Toen sprak God tot Noach: 'Verlaat nu de ark met je familie en alle levende wezens die bij je zijn. Jij en je kinderen zullen de wereld bevolken, en de dieren op het land, de vogels in de lucht en de vissen in de zee zullen jullie tot voedsel dienen.'
Toen bouwde Noach uit dankbaarheid een altaar en bracht een offer aan God. God was blij met het offer en zegende Noach en zijn familie, en zei hun dat zij en hun nakomelingen de hele aarde zouden bewonen.
En terwijl hij zijn zegen uitsprak, verscheen aan de hemel een regenboog. 'Deze regenboog,' zei God, 'is het teken dat de aarde nooit meer door een zondvloed vernietigd zal worden. Als ik in de toekomst de lucht door regen zal verduisteren, zal er daarna een regenboog verschijnen, en dan zal ik me mijn belofte herinneren, een belofte aan jullie en aan alle levende schepselen op aarde.'

Lied:  ♫  129   De wereld is een toverbal

Refrein: Zullen we er samen iets van moeten maken.
                 De wereld is een mooi maar bewerkelijk ding.
                 Dus zullen we er samen iets van moeten maken.
                 Hé, hé, hé, hé, kom maar in de kring.

Belofte en gelofte  -  Handoplegging

Lied:  ♫  6   De kracht

Zalving

Bezinning

Beste Anne-Karlijn, Wout, Anouk, Mathijs, Jonathan en Elisabeth

Wauw, het moet gezegd: als meter en peter zijn we trots dat jullie ervoor kozen jullie vormsel te doen. Er zijn immers tal van andere mogelijkheden om te laten zien dat jullie het kind zijn stilletjes aan achter jullie laten en dat jullie stap voor stap een plekje veroveren in de wereld van de volwassenen. Door jullie vormsel kozen jullie ervoor de weg van God te gaan in de voetsporen van Jezus. Wauw, zware kost, hé.  Maar zoals priester Luc het verwoordde: misschien merken jullie momenteel weinig of niets van Gods aanwezigheid. Niet erg, laat God maar zelf naar jullie toekomen in de gedaante van lieve mensen die jullie steunen, welke weg jullie ook gaan. Wij, peters en meters wensen jullie niet per se een makkelijke weg, wel een boeiende weg, een weg die je zelf nog moet plaveien, niet alleen, maar samen met anderen; een weg met vallen en opstaan, niet per se een weg rechtdoor- kronkelpaadjes kunnen zo mooi zijn-, maar het moet jullie weg zijn zodat jullie veerkrachtige jongeren worden die sterk en met zorg voor de ander in het leven staan.