Dat soort boeken lezen, doet me de coronabeperkingen vergeten en bezorgt me een grenzeloze ervaring van verwondering en bewondering.

Dat soort boeken lezen, spoort me aan om te blijven ijveren voor een meer verbonden relatie tussen mens en natuur.

Het eindeloze en ontzagwekkende leven schenkt me een transcendent tot religieus gevoel. Het grootse Mysterie van het leven vervult me en tegelijk roept het zovele vragen op.
Want het leven lijkt alleen te kunnen bestaan als ook de dood bestaat. Het wondermooie leven gaat ook gepaard met een meedogenloos, blind en willekeurig schiftingsproces van natuurlijke selectie. En toch gaat het om een uiterst creatief proces van alsmaar verdere evolutie.     

Ik citeer uit het boeiende, heldere boek ‘De vijf basisbegrippen van de biologie” van Nobelprijswinnaar Paul Nurse.

“De biologie laat ons zien dat alle ons bekende levende organismen verwant zijn en onderling hechte betrekkingen kennen. We zijn ten diepste verbonden met al  het andere leven: zowel met de kruipende kevers, besmettelijke bacteriën, fermenterende gisten, nieuwsgierige berggorilla’s en fladderende, gele vlinders.

En voor zover we weten, zijn wij, mensen, als enige levensvorm in staat om die diepe, onderlinge verbondenheid op te merken en om na te denken over wat dat betekent.

Dat maakt ook dat we een speciale verantwoordelijkheid hebben voor het leven op deze planeet, dat immers volledig bestaat uit onze nabije en verre verwanten. We moeten om dat leven geven, we moeten ervoor zorgen. En om dat te kunnen doen, moeten we het begrijpen.”

Jean-Paul Vermassen
20/02/2021