Nu vele mensen meer gaan wandelen in eigen streek …
Maar ook: nu er in vele kleine kerken geen zondagsvieringen meer zijn  …

Is het niet de gunstige tijd om deze kerken een spirituele en religieuze herbestemming te geven. Om in elk regio van deze - vaak nog goed onderhouden - kerken in het weekend open plekken te maken met een aanbod van stilte, bezinning of spirituele kunst.
Soms een keer de stoelen weg om ruimte te geven aan een kunstenaar
die in dialoog met de religieuze ruimte zijn of haar creaties tentoonstelt.
Soms een keer de stoelen in een halve of volle cirkel
met een tekst en wat muziek voor wandelaars die er even tot rust kunnen komen.
Soms ergens in een zijbeuk een beeldmontage met beelden om te verstillen en bezinnen.
Soms een pastoraal of spiritueel aanbod van een of andere groep
die zich gedurende een tijd creatief kan presenteren.

Ach, er zijn zovele mogelijkheden om deze oude plekken van viering een nieuwe vorm van christelijke communicatie te laten aangaan met de moderne mens, die zelf weer op zoek gaat naar stilte en bezinning en naar andere, diepere vormen van leven en samenleven. Gebeurt zoiets niet her en der al langer in de kerken aan zee?

Zou men per regio niet een werkgroep ‘spirituele zomerpastoraal’ kunnen oprichten?
In sommige kerken kan men trouwens een heel jaar lang
nieuwe creatieve projecten aanreiken zoals men dat ook al in stadskerken al doet.

J.P. Vermassen
08/06/2020