Onszelf kunnen verkleinen, onzichtbaar maken.
Ons kunnen als een onderdeel zien.
Ons kunnen inschakelen in het grotere verband.

Het komt door niet te plannen.
Niet zelf in te vullen.
Niet te verwachten.
Niet meteen te handelen.
Niet direct te spreken.

Het is ontvankelijk worden en wachten.
De werkelijkheid laten komen.

Het is lastig, het gaat in tegen onze zelfstuwing. 
Het vraagt oefening en volharding.
Maar wat een gave.
Wat een weelde.

Het kan overal en altijd.
Voor het raam van je slaapkamer,
op het terras van een restaurant,
in een bos of aan de waterkant,
in gezelschap of alleen op een bankje.

Het enige wat je hoeft te doen, is:
je ogen goed de kost geven en wachten op wat er komen gaat.
Dat krijg je nooit te zien als je niet alert blijft.
En als er niets gebeurt,
is de doorgebrachte tijd toch waardevol
door de aandacht die je eraan besteed hebt.

Observeren is een handelswijze.
Het is liefde.
Het zou onze leefwijze moeten zijn.

Vrij naar Sylvain Tesson   -   De sneeuwpanter

Jean-Paul Vermassen
11/04/2021