In DS van vrijdag 7 april 2021 verwoordt Ans Rossy raak wat we met velen al zolang constateren en delen.
Coronafeestjes zeggen zoveel over de tijdsgeest.
Het heftige ongenoegen en het ongeduld van zovelen met de coronatijd zeggen zoveel over het onvermogen tot weerbaarheid. En onderliggend over het verlies van diepere levensverbinding en tevredenheid.

Velen voelen zich elke dag een beetje meer slachtoffer van een of ander.
Hun beperkte vrijheidsberoving lijkt haast ondraaglijk.
Ze beschuldigen de anderen en vooral de politici, steeds vlugger en harder. Altijd loopt er iets fout.
Velen trappelen van ongeduld om weer te kunnen toegeven aan hun verslaving aan instant bevrediging.

Juist daarom en juist nu is het nodig dat er mensen en maatschappelijke verantwoordelijken zijn die niet klagen, die niet menen met verzurende aan-klachten te moeten opkomen in naam van al die burgers die het niet meer zien zitten en het niet meer aankunnen.
Juist nu hebben we informatieve tv- en radioprogramma’s nodig die in hun zendtijd niet meer alsmaar herhalen en uitvergroten wat er zoal fout loopt en wat er dringend beter kan en moet in de aanpak van de coronapandemie.