Volharden in tijden van een nieuwe coronagolf

Volharden in diverse corona-beperkingen die veel langer duren dan ons lief is.
Volharden is alleen-zaamheid en eenzaamheid die ons pijn doen en verdrietig maken.
Daarin toont zich de kracht van innerlijke vrijheid en doorzettingsvermogen.
Daarin kan de Geest van het evangelie werkzaam zijn als gist.

Volharden in ziekte en quarantaine die meer op ons wegen dan we vooraf konden denken.
Volharden in het verlies van sociale verbondenheid, van zoveel intermenselijke warmte.
Daarin toont zich de kracht van innerlijke draagkracht en blijvende levensmoed en opgewektheid.
Daarin kan de Geest van het evangelie werkzaam zijn als gist.

Volharden in zoveel tekortschieten van burgers en politiek.
Volharden in zoveel onvolmaaktheden en in niet-zomaar-verzoenbare tegenstrijdigheden.
Daarin toont zich de kracht van geduld en aanvaarden en toch niet berusten.
Volharden is:
blijven doorgaan met intermenselijke goedheid en met inzet voor een rechtvaardige samenleving.
Daarin kan de Geest van het evangelie werkzaam zijn als gist.

En … is dat de Geest van het evangelie niet?
Leren wandelen over water, stormen stillen, lege kruiken vullen en water in wijn veranderen.
Is dat de Geest van het evangelie niet?
Onder het kruis staan van dierbaren, leren verder leven na sterven en doorgaan in leegte en gemis,
open blijven staan voor nieuwe levensmoed en geestkracht.

Is dat de Geest van het evangelie niet?
Elkaar op afstand toch contacteren en bemoedigen,
corona-proof samenkomen om opgericht te worden,
om brood en wijn te blijven voor anderen.

Het heeft iets van verrijzeniskracht:
volharden in de broosheid
vanuit het volharden in opwekkende Geest-kracht,
volharden in ‘een kwetsbaar wij’
tot het weer ‘een krachtig wij’ wordt.

Vrij naar ‘Volharden in de broosheid’ van Bert Roebben

J.P. Vermassen
10/10/2020