Onbaatzuchtig, grenzeloos en puur beminnen

Wat we gedenken op Witte Donderdag en Goede Vrijdag
en vieren op Pasen,
is wat gebeurde in het leven van Jezus toen,
is wat in en door mensen gebeurt vandaag,
is wat ons allen altijd weer blijft oproepen en opvorderen.

Liefde die bevrijd is van het ego
en die ervan bevrijdt.
Goddelijke naastenliefde die zichzelf vermindert, om anderen te vermeerderen.
Onvoorwaardelijke liefde, onmogelijke liefde, overstijgende liefde.

Zoals de liefde van een moeder, van een vader,
zoals de zorg voor broze en beperkte mensen,
voor zieke en stervende mensen,
zoals openheid en verbinding met vreemden, vijanden.

Wat we gedenken op Witte Donderdag en Goede Vrijdag
en vieren op Pasen,
beleven en doorleven we een heel jaar lang:
in vriendschap en liefde die minder ruimte opeist voor zichzelf,
die afstand doet van zichzelf,
die offers brengt en zichzelf opoffert.

Zoals Jezus en in zijn geest doen mensen het nog steeds vandaag:
onbaatzuchtig, grenzeloos en puur beminnen.
Liefde die anderen meer doet bestaan
door zichzelf weg te schenken, zichzelf te ontledigen.

Zo doen mensen in mantelzorg,
zo doen maatschappelijke strijders die hun leven geven
in hun strijd voor gerechtigheid.

Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen
gebeuren niet enkel in kerkgebouwen,
ze geschieden in de huizen en straten van mensen,
in stille woonkamers en huizen van zorg en welzijn,
op alle plaatsen waar mensen zichzelf opschorten in dienst van anderen.

Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen
gebeuren in coronatijd daar waar mensen
hun eigen behoeften en verlangens, wensen en noden 
kunnen voorbijsteken en overstijgen,
met het oog op aandacht en inzet
om hier samen zo goed mogelijk door te komen.

Jean-Paul Vermassen
05/04/2021