We voelen het bij onszelf
We voelen het aan bij onszelf. We zien het rondom ons.
We lezen het in de sociale media. Onderzoek bevestigt het.
De coronatijd doet de spirituele en religieuze beleving van mensen niet verdampen, integendeel.
De lange lockdowntijd bevestigt wat al langer bezig is:
. Dat spirituele en religieuze beleving een meer persoonlijk doorleefde keuze wordt.
. Dat de dominantie van economie-techniek-wetenschap mensen de onvervangbare betekenis van kunst en zingeving, spiritualiteit en religie doet herontdekken.
. Dat naast het kerkelijke praktiseren (deelname aan de zondagseucharistie) er ook andere vormen van praktiseren van christelijke meditatie en christelijke geloofsbeleving ontluiken.
Is dat niet juist het DNA van de joods-christelijke geloofstraditie:
dat crisissituaties geloofsvernieuwing en verdieping-van-zorg- voor-de-naaste stimuleren?
Een en ander kan en mag ook doorgaan na de coronatijd:
. Dat christenen en christelijke groepen hun geloofsbeleving zelf meer behartigen en presenteren.
. Dat christenen en geloofsgemeenschappen hun spiritualiteit gestalte geven in nieuwe, vrije initiatieven:
op internet, in herbestemde kerkgebouwen en kloosters en op publieke plaatsen allerhande.
. Dat christenen, pastorale teams en christelijke groepen ‘in een of ander huis’ samenkomen en zich laven aan ‘woord, brood en wijn’.
Het is tijd dat christenen open, vrijmoedig en creatief getuigen van hun eigen geloofsbetrokkenheid op evangelie, leven en samenleving vandaag.
Het veranderende klimaat in de samenleving en de nieuwe situatie in de kerk scheppen ruimte en kansen voor nieuwe vormen van christelijke presententie en presentatie.
Tot zover een persoonlijke mijmering bij het interessante opiniestuk van Mark Van de Voorde, in Tertio van 10 maart 2021.
Het is een prikkelend stuk dat ook inspirerend kan zijn voor gesprek en overleg in groep.
Jean-Paul Vermassen
10/03/2021