12 zondag door het jaar B - Herdenking Lukas en ... (19/06/2021)
Welkom (Odette)
Welkom aan allen hier aanwezig voor de Effataviering in de Parel.
Welkom aan wie meevolgt via Zoom, met dank aan de Clemenspoort-productions voor de voorlopig laatste streaming.
Welkom om samen met de familie Lukas te gedenken in deze viering.
Welkom aan André om voor te gaan in deze viering.
Vandaag gedenken we Lukas, maar bovendien ook degenen die vanuit de Effatagemeenschap van ons zijn heengegaan in de voorbije coronaperiode: Wim, Aat, Hilda en Machteld.
Ik wil jullie verwelkomen met een 'haiku' die Geert, een vriend van Lukas neergepend heeft bij zijn overlijden:
Foert aan beperking
sterk gedragen door vriendschap
vol in het leven
vol in het leven ... laten we de kaarsen aansteken en thuiskomen bij God ...
laten we de viering beginnen met ons toe te vertrouwen aan God bij het openingsgebed ...
Openingsgebed
God,
Jij die al wat is, geschapen hebt en leidt,
Jij die door ons genoemd mag worden: Vader,
aan Jou dragen wij in eerbied dit samenzijn op.
Wij delen brood, wij delen wijn,
en wij ontmoeten elkaar in Jouw Naam:
Vader, Zoon en heilige Geest.
Amen.
Lezing: Marcus 4, 35-41 (NBV)
Aan het eind van die dag, toen het avond was geworden, zei hij tegen hen: ‘Laten we het meer oversteken.’
Ze stuurden de menigte weg en namen hem mee in de boot waarin hij al zat, en voeren samen met de andere boten het meer op. Er stak een hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan. Maar hij lag achter in de boot op een kussen te slapen. Ze maakten hem wakker en zeiden: ‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’ Toen hij wakker geworden was, sprak hij de wind bestraffend toe en zei tegen het meer: ‘Zwijg! Wees stil!’
De wind ging liggen en het meer kwam helemaal tot rust. Hij zei tegen hen: ‘Waarom hebben jullie zo weinig moed? Geloven jullie nog steeds niet?’ Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is hij toch, dat zelfs de wind en het meer hem gehoorzamen?’
Bezinning - tekst uit wake van Lukas (Tom & Stef)
Wie Lukas voor ons was, willen we uitdrukken door elke letter van zijn naam te koppelen aan een eigenschap die hem tekende ...
De L staat voor LEVENSGENIETER
Iedereen zal dit erkennen: Lukas werd/wordt vaak geassocieerd met de term “Levensgenieter”. Hij genoot echt van het leven. Hij ging graag op reis en kon gezapig vertellen over zijn cruisereis, zijn verblijven op hotel of de Koninklijke Villa in Oostende.
Alles wat met eten en drinken te maken had, was hem dierbaar. Hij was vaak te vinden in de Wegel in Vinderhoute, ’t Voske en de Kroon in Gent.
Ik herinner mij vooral deze zomer. We zouden samen naar de tentoonstelling van Van Eyck gaan in Brugge. En eerst natuurlijk iets “kleins” eten. Ik had een tijdsslot gereserveerd in het museum; ik herinner het me nog goed:
om 14.30 uur ten laatste moesten we er zijn. We denderden over de kasseien met de rolstoel, maar elke eetgelegenheid die we tegenkwamen was net niet goed genoeg. Lukas wist de weg en een goed restaurantje zijn. Na menige bezoeken aan kerken en omzwervingen stopten we aan het restaurant MARIA VAN BOURGONDIE. Prachtig terras, eerst nen goeden aperitief, lekker eten, een dessertje, een koffietje, … en voor we het goed en wel beseften was het al kwart na drie en we moesten om half drie in het museum zijn.
Geen nood: Lukas zou het wel uitleggen. En inderdaad … een beetje de sukkelaar uithangen, we hadden zogezegd twee uur – over die kasseien – gezocht naar het museum (terwijl we om de hoek aan het eten waren). Maar … ze geloofden hem en … we mochten binnen!
Op het einde van het museumbezoek was ik hem kwijt. Ik deed nog eens de toer van het museum in omgekeerde richting, zocht buiten naar hem, riep overal zijn naam … tevergeefs. Tot ik zijn stem hoorde in … het bureel van de directeur van het museum. Lukas was aan het uitleggen hoe, bij een volgende tentoonstelling, meer rekening moest gehouden worden met mensen met een beperking!
IN de Clemenspoort sloot hij, na de Effataviering, vaak mee de bar. Daarom schenken we hem nog eens zijn geliefd Clemensbier!
Bij de U denken we aan UITGAANDER
Het was al van in zijn jeugdjaren duidelijk dat hij geen uur kende. Meermaals mistte hij de laatste trein rond middernacht en mocht Mutti hem bij de Chiro in Hansbeke gaan ophalen.
Dat hij zich na zijn ongeval niet uit het openbare leven terugtrok, is wel duidelijk. Hij kwam graag buiten in zijn Mariakerke om eens langs te gaan bij den Oxfam of in de Vinderhoutse bossen van het buiten-zijn in de natuur te genieten. Hij sjeesde zonder morren met zijn handbike of elektrische scooter ook vaak naar de Gentse binnenstad. Eén constante: waar hij ook bekenden tegenkwam, en dat waren er velen, begroette hij die steevast met een opgestoken hand.
En dat hij sjette kon geven met zijn scooter, hebben ook wel vele mensen ondervonden; je kon maar beter maken dat je niet in zijn rijbaan liep op gevaar af van lijf en leden.
Ook toen hij zijn draai gevonden had in de Clemenspoort was hij een vaste bezoeker in de Effataviering op zater- dagavond. En dat hij niet alleen voor de viering kwam, bleek al snel. Hoe vaak hebben we niet samen als laatste de deur van het onthaal gesloten en trokken we nog voor een laatste glas naar een terrasje aan het Sint-Pietersstation. We waren gelijkgezinden, genoten van het samenzijn en verloren hierbij wel eens het uur uit het oog, maar Mutti moest je niet meer komen halen.
De K staat sinds vorig jaar voor KERSTFREAK
Wellicht heb je daar straks – bij de reeks foto’s – een paar keer Lukas gezien – verkleed als kerstman, met een kerstmuts, … Wat velen onder ons niet weten is … zijn voorliefde voor kerstmis.
Vorig jaar begonnen we er al vroeg aan: 11 september gingen we op weekend naar Frankrijk. Hij had er zo naar uitgekeken. Die verdomde Corona stak er meer dan ooit een stokje voor, maar in september konden we toch vertrekken. We huurden een rolstoelvriendelijke bed en breakfast en beleefden er heerlijke kerstdagen. Ja, en dat half september. We hadden namelijk het idee opgevat om te doen alsof het Kerstmis was. We verkleden ons in kerstman, brachten kerstversiering, een kerstboom en dergelijke mee, luisterden naar sfeervolle kerstmuziek, aten opgevulde kalkoen met een blik perziken dat al drie jaar over datum was.
Maar vooral – en zeker Lukas – genoten ervan. Het was een prachtige sfeervolle avond. Achteraf vertelde hij aan iedereen – zelfs de dokters in het UZ – hoezeer hij er plezier aan beleefde.
Die avond – met Lukas in de hoofdrol als kerstman – zal ons nog heel lang bijblijven.
Waar zou de A kunnen voor staan?
Eigenlijk voor een B. Als Buffalo-supporter in hart en nieren ging je kijken naar de matchen bij Den Boer in Mariakerke of in De Kroon op het Sint-Pietersplein. Maar bij thuismatchen van jouw AA Gent was je een vaak geziene gast in de Ghelamco.
Je werd opgehaald thuis, ooit zelfs met de cabrio, en via de stewards kon je het telkens regelen om tot aan de ingang afgezet te worden en dan de arena binnen. De contacten met de andere Buffalo’s waren vriendschappelijk en bij elk doelpunt voor de Gantoise zag je intense blijdschap op je gezicht.
Wij, supporters van Zulte-Waregem en jij, AA Gent-fan, treiterden elkaar maar al te graag. Maar we hebben je toch ooit mee gekregen naar een match in het stadion van Waregem en ook daar, in het vak van de thuisploeg, juichtte je discreet (handgeklop op je hart) bij een doelpunt van jouw team.
Ook op de Gentse voetbaltribune zullen ze jou missen!
Tot slot, de S van SCHATTENBEWAARDER
Net zoals elk mens had ook jij jouw geheimen, die je in jouw beslotenheid van je hart bewaarde. Waar je overal uitging, met wie je op stap ging, wie je allemaal kende, waar je nog plannen over maakte, het was voor Mutti en je familie vaak gissen of niet weten.
Ook voor ons zal je niet al je diepste geheimen hebben prijsgegeven. En toch, bij het groeien van onze vriendschap opende je langzamerhand regelmatig je schatkist om af en toe inkijk te geven in wat je beroerde.
Uit de verhalen over je verblijf bij de broeders Franciscanen in Brugge, je passage bij Dominicus, de liefde voor spirituele plaatsen als Avioth en voor Onze Lieve Vrouw Maria bleek dat je gans je leven wel een zoekende gelovige was, een christen-mens. Soms was je God onder de mensen.
En dan was er naar het einde toe, ook jouw keuze die je gemaakt had hoe je jouw levenseinde voor ogen had. Op een waardige, serene manier vol van genade en barmhartigheid hield je ons een mooie spiegel voor hoe het leven en de dood zo dicht bij elkaar liggen.
Dankbaar voor de schatten waar je ons in de laatste jaren van je leven hebt laten delen, een Gods geschenk, dat wij nu op onze beurt in onze eigen schatkamer een blijvende plaats zullen geven.
Lukas, jouw naam die geschreven staat in de palm van Gods hand.
Voor ons was het een voorrecht om jou in deze facetten als een vriend te mogen hebben ontdekken!