Verwelkoming en duiding van het thema  (Mia)

Een goede avond iedereen en welkom in onze aswoensdagviering. Jullie hebben tijd gemaakt om middenin de drukte van de week, stil te staan, samen te komen (zij het digitaal) en deel te nemen aan de eeuwenoude traditie van aswoensdag. Nochtans is dit een dag die door velen wordt ervaren als een wrange dag … denk aan dat oude zinnetje: “Gedenk o mens, dat gij van stof zijt en tot stof zult wederkeren”.
Het is een dag die ons confronteert met onze kwetsbaarheid. Die kwetsbaarheid hebben we het afgelopen jaar sterker ervaren dan anders ... Dit jaar werden we ook meer op onszelf teruggeworpen dan anders. Verbondenheid was niet meer vanzelfsprekend.
DAAR willen we in deze vastentijd aan werken: aan VERBONDENHEID. We willen groeien in verbondenheid, in solidariteit … weg van “ieder voor zich” ...
Konden we een beter thema voor deze 40 dagen kiezen dan: DELEN … En dat is ook nodig!
De coronatijd heeft de ongelijkheid tussen arm en rijk, zowel hier als op wereldvlak, nog versterkt! SOLIDARITEIT (ook met het arme Zuiden) is meer dan ooit nodig!

De veertigdagentijd roept ons niet enkel op te groeien in solidariteit, maar ook te groeien in “verinnerlijking” … We moeten de “weg naar binnen” gaan, de weg naar het hart. Ruimte maken voor stilte, bezinning en gebed. Ook DAT hoeven we niet alleen te doen! We kunnen het ook SAMEN doen! We DELEN de weg naar binnen … om zo onszelf te hervinden, opdat een “nieuwe wereld” komen zal.
Tenslotte nodigt elke vastentijd ons uit tot “versobering”. Leren leven met genoeg! Pas dan wordt een stukje “herverdelen” mogelijk!

Deze aswoensdagviering (en eigenlijk de ganse vastentijd) roept ons dus op te DELEN de weg naar binnen, te DELEN de weg naar meer soberheid, te DELEN onze solidariteit. Dit is geen individuele weg, we doen het SAMEN, als gemeenschap, als “schakels van dezelfde ketting”.
DAN wordt een nieuwe wereld mogelijk! Een wereld van licht voor iedereen.

Laten we daarbij stilstaan bij het  beeld van het aansteken van de kaarsen en zingen we intussen het themalied van deze Vastentijd:

Openingsgebed

God,
Jij die al wat is, geschapen hebt en leidt,
Jij die door ons genoemd mag worden: Vader, Moeder,
aan Jou dragen wij in eerbied dit samenzijn op.
We luisteren naar Jouw Woord,
en we voelen ons verbonden met Jou en met elkaar.
Jij die voor ons bent: Vader, Zoon en heilige Geest. Amen.

Inleiding  (Mia)

In de eerste lezing die de Kerk voorziet voor Aswoensdag, klinkt de oproep van de profeet Joël: “Scheur uw hart en niet uw kleren. Keer terug naar de Ene, Uw God.”
De profeet vraagt de weg naar binnen te gaan, wars van alle uiterlijkheden. Het is een oproep te staan in waarachtigheid, van aangezicht tot aangezicht met Hem die
Jezus Vader noemt.
In het evangelie roept Jezus op tot diezelfde waarachtigheid. Hij neemt de drie vormen van Joodse vroomheid op de korrel en roept op elke hypocrisie, schone schijn, achter ons te laten.
Laten we luisteren naar het evangelie.

Lezing: Matteüs 6, 1-6.16-18  (NBVl)

Let op dat jullie de gerechtigheid niet beoefenen voor de ogen van de mensen, alleen om door hen gezien te worden. Dan beloont jullie Vader in de hemel je niet. Dus wanneer je aalmoezen geeft, bazuin dat dan niet rond, zoals de huichelaars doen in de synagoge en op straat om door de mensen geprezen te worden. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. Maar als je aalmoezen geeft, laat dan je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. Zo blijft je aalmoes in het verborgene, en jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.
En wanneer jullie bidden, doe dan niet als de huichelaars die graag in de synagoge en op elke straathoek staan te bidden, zodat iedereen hen ziet. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.
Wanneer jullie vasten, zet dan niet zo’n somber gezicht als de huichelaars, want zij doen dat om iedereen te laten zien dat ze aan het vasten zijn. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. Maar als jullie vasten, was dan je gezicht en wrijf je hoofd in met olie, zodat niemand ziet dat je aan het vasten bent, alleen je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen.

Homilie  (Mia)

Bij het begin van deze veertigdagentijd horen we een vrij strenge Jezus. Hij neemt de 3 vormen van Joodse vroomheid op de korrel: bidden, vasten en aalmoezen geven. Drie vormen waar wij ook in de Vastentijd aandacht voor hebben. De kritiek van Jezus heeft te maken met het feit dat men er in Zijn tijd “uiterlijkheden” had van gemaakt! Iedereen moest kunnen zien dat men “vroom” was: rondlopen met een brede gebedssjaal om de hals, door uiterlijke somberheid tonen dat men aan het vasten was, “aalmoezen” geven voor het “oog van de mensen”.
Ook in ons allemaal kan dit zo diep zitten: we hechten zoveel belang aan ons imago! Het is “des mensen”: het zoeken naar erkenning en waardering! Eigenlijk draait dat soort “vroomheid” om onszelf!
Neen, zegt Jezus! Weg met die pure “ik-betrokkenheid”! En Hij wordt NOG radicaler: “Laat je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet!” Een linkerhand kan slechts de informatie van de rechterhand “weten” als die informatie via ons hoofd passeert … als ik mij ervan bewust ben. Ik mag het dus ook niet doen voor mijn zelfbeeld, om in mijn eigen ogen goed en gerechtig te zijn! Iets geven moet ik proberen doen zonder gerichtheid op mezelf! Het gaat dus om pure liefde! Ook soberheid … kunnen leven met genoeg … heeft met liefde te maken: zo kan ik iets van mijn overvloed delen met de ander.
En bidden? Doen we dat ook niet vaak enkel voor onszelf? Is ons bidden niet vaak beperkt tot louter smeekgebed? Bidden wordt door veel mensen vandaag als iets moeilijks ervaren. Omdat we (misschien nu iets minder omwille van corona) in een meestal hectische, lawaaierige, drukke wereld leven.
Wat is echt bidden? Het echte bidden is “in de aanwezigheid van God” gaan staan. Daartoe is STILTE heel belangrijk! Mensen met een gezin zullen misschien zeggen: “dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan”. Inderdaad, wie alleen woont heeft de luxe het makkelijker stil te kunnen maken dan wie met meerdere mensen, bv. een g♫ ezin, samenwoont.
Toch is het mogelijk: Je kan bv. voor jezelf een halfuurtje stilte creëren door wat vroeger op te staan, of wat later te gaan slapen.

Stille tijd is niet voldoende, ook ‘stille ruimte’ is belangrijk. Je kan een stil hoekje maken door bv. bij een icoon of een kruisje een lichtje te plaatsen. Dat maakt het gemakkelijker om het ook stil in jezelf te maken.
Je probeert je bewust te worden van Gods aanwezigheid. Misschien mag je dan even diep ervaren dat Hij er is, in jou, bij jou. Je laat Hem tot jou spreken. Je kan iets van Zijn diepe liefde voelen. Hij is er voor jou!  En jij, jij “mag er zijn bij Hem”, helemaal zoals je bent.
Indien nodig, kan je je laten helpen door een tekst: een tekst uit de bijbel of een gebed dat je mooi vindt. Wanneer je vertrouwd bent met de psalmen, kan er ook een zinnetje uit een psalm in je opkomen dat dan je gebed kan voeden. Je staat stil bij de Bron van alle leven en laat die Bron van Liefde bij je binnenkomen. DAN wordt ook soberder leven en delen van je overvloed, een stukje gemakkelijker, EN zal het OPRECHT en ECHT zijn.
Beetje bij beetje, maakt het je een ander mens! Beetje bij beetje, werk je zo aan een andere wereld … die nieuwe wereld die Jezus het Rijk Gods noemt!
Dat bidden van je een ander mens kan maken, weerklinkt ook in het lied dat we nu gaan beluisteren, dat ook soms door jeugdkoren wordt gezongen:
♫ You raise me up to more that I can be”  →  https://www.youtube.com/watch?v=TRcIEMgppK8

Meditatie bij het “askruisje”  (Mia)

Die bereidheid om een andere mens te worden,  om ons  te bekeren, drukten we, VOOR de coronatijd, uit door een askruisje te ontvangen of ons met as te laten bestrooien. Dit kunnen we nu niet doen. We kunnen wel even stilstaan bij de symboliek ervan. Bij de as denken we aan wie we MAAR zijn als mens: uit stof en as opgestaan, uit klei geboetseerd, en tegelijk bezield met de adem van God. De as is dus niet louter symbool van vernietiging: uit de sterfelijkheid wordt nieuw leven geboren! Daarnaar verwijst ook het kruis.

Er werd gevraagd om vooraf een kruisje te knutselen: met papier, met hout of met klei. Leggen we ons kruisje nu even VOOR ons ... Staan we DAAR nu even bij stil:
Elk leven, in liefde gegeven, gedeeld met anderen, gaat niet verloren, maar leidt tot NIEUW leven!

Lied:  ♫ 184  Wie zijn leven niet wil geven

Onze Vader

Op weg gaan, het parcours volgen dat Jezus heeft uitgetekend, betekent ook: soms even halt houden om nieuwe energie op te doen.
En dus trok Jezus zich af en toe terug om te bidden. Wij mogen met Hem meebidden tot zijn en onze Vader. Onze Vader …

Vredeswens

Je aanvaard weten, meetellen en verzoend zijn met God en de mensen is een kostbare gave.
Het geeft ons vrede en maakt ons tot evenwichtige, gelovige mensen, die rusten in Jezus Christus.
Bidden wij:
Heer Jezus, schenk ons uw vrede, waar wij ook gaan of staan.
Laat geen paniek ons van U verwijderen en geef ons vrede, nu en in eeuwigheid.
Die vrede van God zij altijd met ons.

 En laten wij die vrede van harte met elkaar delen … dichtbij of van op afstand …

Slotgebed

God, Vader van alle mensen, we mochten stilstaan bij onze opdracht voor deze 40 dagen:
te groeien in soberheid, in verinnerlijking, in solidariteit.
Wees Gij onze kracht. Wees Gij onze gids.
Dat wij, elke dag opnieuw, zouden kiezen voor de weg van Jezus:
de weg van breken en DELEN opdat een nieuwe wereld komen zou,
Uw Rijk van gerechtigheid en vrede voor ELKE mens. Amen.

Lied: ♫ 41 Old Irish Blessing  →  https://www.youtube.com/watch?v=Ti3EWCbtZGk

Moge de weg je tegemoet komen.
Moge de wind altijd in je rug zijn.
Moge de zon warm op je gezicht schijnen,
de regen zacht op je velden vallen
en tot we elkaar weerzien,
moge God je in de palm van zijn hand houden.

Moge de Heer je zegenen en bewaren,
moge de Heer zijn Licht op je gezicht laten schijnen
en je vrede geven.