Welkom  (Frans)

Het “Joy to the world” waarmee we de viering van kerstavond afsloten, blijft hopelijk bij jullie ook nog doorklinken. De vreugde om Jezus die ook nu opnieuw geboren
mocht worden in het hart van elk van ons.
Het kerstfeest was anders dan andere jaren. Hoewel, de essentie was dezelfde of misschien kwamen we wat dichter bij de essentie: het Licht dat ons wil helpen om de weg te vinden doorheen alle moeilijkheden, dat ons wil helpen om ten volle mens te worden en volop te leven, schijnt ook nu weer voor ieder van ons.
Voel je het ook?

Zalige Kerst en welkom in deze viering!

Lied:  ♫ 147  Go tell it on the mountain

Inleiding  (Frans)

Het Licht van de wereld is opnieuw verschenen, de Hoop en de Liefde. Nu kunnen we opnieuw op zoek naar Jezus in de mensen rondom ons.
Wat gebeurde er met het kindje uit die stal?
Lucas vertelt ons vandaag over de eerste tocht naar de tempel in Jeruzalem. Zoals hun geloof voorschreef, moest Maria zich laten reinigen.
Jezus wilden ze als hun eerstgeboren zoon aan God opdragen.
Het moeten wel erg gelovige joden geweest zijn. Van Nazareth naar Jerusalem is (volgens Google Maps) te voet 142 km en vraagt 30 uur stappen, als je bijna 5 km/uur haalt. Niet evident om die reis te maken 40 dagen na de bevalling én met een boreling erbij.
Maar er gebeurde iets speciaal: twee stokoude mensen, een man en een vrouw, die hun leven in gebed doorbrachten, spreken hen aan. Hun woorden blijven zinderen. Luister maar naar wat ze zeggen.

Lezing: Lucas 2, 22 - 40  (NBV)

Toen de tijd was aangebroken dat ze zich overeenkomstig de wet van Mozes rein moesten laten verklaren, brachten ze hem naar Jeruzalem om hem aan de Heer aan te bieden, zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: ‘Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd.’ Ook wilden ze het offer brengen dat de wet van de Heer voorschrijft: een koppel tortelduiven of twee jonge gewone duiven.

Er was daar ook een profetes, Hanna, de dochter van Fanuel, uit de stam Aser. Ze was hoogbejaard; vanaf haar huwbare leeftijd had ze zeven jaar met haar man geleefd, en ze was nu al vierentachtig jaar weduwe. Ze was altijd in de tempel, waar ze God dag en nacht diende met vasten en bidden. Op dat moment kwam ze naar hen toe, bracht hulde aan God en sprak over het kind met allen die uitzagen naar de bevrijding van Jeruzalem.
Toen ze alles overeenkomstig de wet van de Heer hadden gedaan, keerden ze terug naar Galilea, naar hun woonplaats Nazaret. Het kind groeide op, werd sterk en was begiftigd met wijsheid; Gods genade rustte op hem.

Deelmoment  (Frans)

Met dit verhaal leert Lucas ons Jezus beter kennen, laat hij zien hoe speciaal Jezus is.
Het is een verhaal vol symboliek. Hij plaatst Jezus in de lijn van de heilsgeschiedenis, de weg die God met zijn volk gaat. Jezus is de langverwachte Messias. En hij komt voor alle volkeren!
Lucas vertelt daarvoor over 2 oudere mensen …
De oude Simeon ziet een droom, een belofte in vervulling gaan: hij heeft de Messias mogen ontmoeten en in zijn armen houden.
Het wordt niet gezegd, maar je voelt aan dat het in het leven niet gaat om geld, aanzien of macht, maar wel om de verbondenheid, betrokkenheid op God. Dat geef het echte geluk.
Wat Simeon over het leven van Jezus zegt, geldt eigenlijk ook voor ons: Het zal niet allemaal rozengeur en maneschijn zijn. Leven naar je geloof zal bij momenten ook spanning geven. Niet iedereen zal je begrijpen. Sommigen, ook binnen de dichte kring, zullen afstand nemen …
Wat voor sommigen aantrekkelijk is – namelijk proberen consequent leven vanuit het geloof dat onvoorwaardelijke en onzelfzuchtige liefde predikt – is voor anderen juist afstotend of bedreigend. Wie zich daardoor bedreigd voelt in de eigen manier van leven, zal tegenwerken.
Kiezen voor Gods weg houdt ook in dat je Hem en niet jezelf in het centrum plaats. En met Hem tegelijk ook de mensen op je weg. Gelovig leven is immers proberen om Gods naam “Ik zal er zijn” ook in je eigen leven waar te maken, in alle kleine dingen van elke dag.
Ook Hanna, een hoogbejaarde profetes, komt haar opwachting maken.Zij is ontroerd, diep geraakt. Zij is vooral dankbaar en looft God luidop.Zij ervaart hoe belangrijk Jezus is voor allen. Ze kan er niet over zwijgen en gaat het aan iedereen vertellen.
Ervaren wij dat ook? Houden we dat dan voor onszelf of durven ook wij daar ook voor uitkomen, daarvan getuigen?
Jozef en Maria zullen ongetwijfeld verbaasd geweest zijn door wat gebeurde.
Beeld je in dat je zelf jullie eerste kind gekregen hebt. Je bent ervaart het als een wonder, een Godsgeschenk. Een paar weken later laat je het dopen. Je gaat naar de kerk en dan gebeurt er iets vreemd. Twee oude mensen, die je niet kent, komen naar je toe, willen je kind eens in hun armen houden. Dan vertellen ze wat je kind voor hen betekent, waar ze op hopen en welke toekomst ze voor je kind zien. Hoe zou jij reageren?
Op verschillende plaatsen zeggen de evangelisten: Maria bewaarde alles in haar hart. Zij laat wat gebeurde, wat ze zag en hoorde, op haar inwerken.
Misschien moeten ook wij dat meer doen. Niet altijd onmiddellijk of impulsief reageren, maar dingen die ons raken, de tijd geven om binnen te dringen, om die als het ware “te proeven”. Zien/voelen of die kunnen helpen om een goed/beter mens te worden.
Lucas vat dan de 12 komende jaren van Jezus samen in één zin: “Ze gingen terug naar huis, het kind groeide op, werd sterk en was begiftigd met wijsheid, Gods genade rustte op hem.”
Wij zijn Jezus niet. Maar toch, als wij onszelf beschikbaar stellen voor God, zijn Geest toelaten in ons te werken, rust Gods genade ook op ons.
Hoe weinig je het ook al kan zien – zo’n klein kindje – en toch brengt hij een boodschap van hoop. Hoe moeilijk het bij momenten ook kan zijn, hou vol, blijf geloven en alles komt goed. De manier waarop kan verrassend zijn, maar als je op God blijft vertrouwen, zal je altijd opnieuw leven, echt leven vinden. Want God laat ons nooit in de steek. Hij wil het Licht zijn op ons pad. Hij helpt ons om op onze beurt zijn Licht door te geven aan de mensen om ons heen.

Voorbeden:  ♫ 195  En todo amar y servir
En todo amar y servir.     -     In alles [U God] liefhebben en dienen.

Bezinning:  ‘De Kleine Goedheid’  -  Emmanuel Levinas

Tussen alle verwording van menselijke verhoudingen houdt de goedheid stand. Ze blijft mogelijk ook al kan ze nooit een systeem of sociaal regime worden.
Elke poging om het menselijke helemaal te organiseren is tot mislukken gedoemd. Het enige wat levendig overeind blijft is de kleine goedheid van het dagelijks leven.
Ze is fragiel en voorlopig. Ze is een goedheid zonder getuigen, in stilte voltrokken, bescheiden, zonder triomf. Ze is gratuit en juist daardoor eeuwig.

Het zijn gewone mensen, ‘simpele zielen’, die haar verdedigen en ervoor zorgen dat ze zich telkens weer herpakt,
ook al is ze volstrekt weerloos tegenover de machten van het kwaad.
De kleine goedheid kruipt overeind, zoals een platgetrapt grassprietje zich weer opricht.
Ze is misschien wel ‘gek’, een ‘dwaze goedheid’, maar ze is tegelijk het meest menselijke in de mens.
Ze wint nooit, maar wordt ook nooit overwonnen!

Zendingslied:  ♫ 41 – Old Irish Blessing